We beschikken nu over geneesmiddelen die niet langer via injecties maar langs orale weg kunnen worden toegediend. Hierdoor verbeteren de levenskwaliteit en de therapietrouw vermits we de zogeheten «naaldenfobie» kunnen vermijden. Dokter Dominique Dive geeft in dit nummer een overzicht van deze oraal toe te dienen nieuwe moleculen in de chronologische volgorde waarin ze ontwikkeld zijn.
De doeltreffendheid van deze moleculen zal op middellange en lange termijn getest kunnen worden door middel van een nieuw concept dat NEDA heet (No Evidence of Disease Activity), letterlijk ‘ geen bewijs van ziekte-activiteit ‘). Een patiënt bereikt de ‘ NEDA ‘-status als hij geen opflakkeringen meer heeft, zijn handicapschaal gestabiliseerd is en bij de cerebrale en medullaire beeldvorming geen actieve inflammatoire letsels, nieuwe letsels of een toename van de vooraf bestaande letsels te zien zijn. Op basis van het behoud van een ‘ NEDA ‘-status tijdens een behandeling, en het percentage patiënten die deze status verwerven en behouden, kan men de doeltreffendheid van verschillende moleculen vergelijken.
De behandeling van multiple sclerose zal echter niet alleen meer gericht zijn op een ontregeld en auto-agressief immuunsysteem. Men zal ook rekening moeten houden met omgevingsfactoren die het ontstaan van de ziekte kunnen bevorderen en de evolutie ervan kunnen verergeren. Zulke factoren zijn roken en een tekort aan vitamine D.
De strijd tegen roken kreeg tot dusver te weinig aandacht bij de MS-patiënten. Roken verslechtert nochtans aanzienlijk de prognose van de ziekte en versnelt ook de overgang naar de progressieve fase. Een tekort aan vitamine D komt dan weer vaak voor in onze regio's waar de prevalentie van de aandoening ook het grootst is. Dit valt gemakkelijk te verhelpen via een substitutiebehandeling met vitamine D.
Een globale benadering van de patiënt met MS resulteert in een grotere en noodzakelijke aandacht voor de omgevingsfactoren.
Prof. Christian Sindic, Voorzitter
