In zijn artikel onderstreept Prof. Muccioli de enorme kosten die verbonden zijn aan de ontwikkeling van een nieuw geneesmiddel en aan de analyse van niet alleen de heilzame effecten, maar ook de potentiële toxiciteit ervan. Het gaat bovendien om een heel lang proces dat zeker een tiental jaar in beslag neemt. We hebben er dus heel wat belang bij om een reeds gebruikte farmacologische molecule te herpositioneren of te heroriënteren. De posologie en de toxiciteit ervan zijn namelijk in principe al gekend, en de risico’s op zowel medisch als financieel vlak zijn veel kleiner. Hij geeft ons ook enkele voorbeelden van vaak gebruikte molecules die onlangs zijn getest bij MS op basis van ontstekingswerende of remyeliniserende eigenschappen.

De uiteindelijk onomkeerbare verergering van de symptomen van MS valt vaak moeilijk te meten tijdens een consult bij de neuroloog. Door meetinstrumenten te ontwikkelen via telegeneeskunde, zal deze langzame verergering, die soms zelfs de patiënt kan ontgaan, beter gedetecteerd kunnen worden. Vaak gaat het om apps die worden gedownload op de gsm. Ze kunnen de wandelafstanden, het evenwicht en de handfuncties meten, maar ook gebruikt worden bij een teleconsult met de behandelende neuroloog en als revalidatie-oefeningen thuis. Ze kunnen ook een groot aantal kwantitatieve gegevens opslaan, die van nut kunnen zijn bij onderzoek met artificiële intelligentie en efficiëntiemetingen.

Ik bedank dus van harte de auteurs van deze artikels, die in het verleden voor hun werkzaamheden reeds financiële steun kregen van de Stichting. Die steun zou uiteraard niet mogelijk zijn geweest zonder uw trouw en uw vrijgevigheid.

Prof. Dr. Christian Sindic